چرا کودکان به آسم و آپنه خواب بهبود یافته در مستند

منt است صبح روز دوشنبه است و من در حال اجرا به طور منظم من خواب کودکان درمانگاه. به جز آن یک صبح روز دوشنبه مانند هر دیگر من تا به حال در 20 سال تمرین. من در حال اجرا در این کلینیک بر روی لپ تاپ من دیدن بیماران و خانواده های آنها در یک ویدئو روی صفحه نمایش به جای در فرد در یک طرز مرموزی آرام کودکان سرپایی بخش.

پس از دو ماه از Covid-19 مستند و کار "همه دست به دست در عرشه" برای مقابله با این بیماری همه گیر خروش من مجاز به رزومه من سرپایی کار می کنند. یکی از چیزهایی که به من حمله در این درمانگاه یکی دیگر از پدیده جدید. پدر و مادر در حال گزارش است که فرزند خود را علائم را به طور چشمگیری بهبود یافته بیش از چند هفته گذشته است.

بسیاری از فرزندان من در کلینیک من باید آپنه انسدادی خواب یک بیماری است که منجر به اختلال خواب شبانه به دلیل تکرار مسدود کردن راه های هوایی فوقانی (apnoeas). این منجر به در طول روز علائم از قبیل خستگی, مسائل رفتاری و تمرکز ضعیف. عدم درمان این کودکان ممکن است خود را در پتانسیل علمی و ممکن است به توسعه نارسایی قلبی در مراحل بعدی زندگی.

ما اغلب علائم بهبود به تدریج که کودکان بزرگتر اما خانواده ها بودند گزارش نزدیک به وضوح علائم بیش از فقط چند هفته. من بهت این روند همچنان ادامه دارد از مستند به دوره اجتماعی فاصله ما در حال حاضر مواجه است.

این به من منجر به تأمل دارد که چگونه به طور غیر منتظره ای آرام ما اطفال بيمارستان شده اند پس از شروع Covid-19 بیماری همه گیر. اکثریت قریب به اتفاق کودکان مبتلا به Sars-CoV-2 (ویروس است که باعث Covid-19) بسیار خفیف علائم و بستری در بیمارستان. اما آنچه در مورد تمام دیگر شرایط حاد است که به طور معمول پر کردن بخش ما در این زمان از سال مانند آسم ؟

ما معمولا خروش در کودکان مبتلا به حمله حاد آسم آلرژیک حملات در طول دوره از ماه ژوئن که مربوط به اوج گرده درخت می شمارد. اما ما به سختی دیده می شود هر گونه موارد در این دوره است.

من مطمئن هستم که وجود دارد این است که یک عنصر از افزایش خانه-مدیریت با پدر و مادر طبعا تمایلی به آوردن فرزندان خود را در هر نقطه در نزدیکی یک بیمارستان در این زمان. اما ما هنوز هم انتظار برای دیدن تعداد قابل توجهی از کودکانی که علائم شدید هستند به اندازه کافی به نیاز به بیمارستان تخصصی درمان است.

برای چنین نمایشی بالینی اثر رخ می دهد بیش از یک فضای کوتاه از زمان برای بسیاری از کودکان وجود دارد به محیط زیست دلیلی برای توضیح حداقل بخشی از آن است. بزرگترین تغییر برای کودکان در طول Covid-19 همه گیر شده است, تعطیلی مدارس و مهد کودک. کودکان تنها کلید کارگران شده اند مجاز به حضور در مدرسه ابتدایی و مهد کودک از اواخر آوریل تا اوایل ماه ژوئن در انگلستان است.

این اندازه گیری با ترکیب اجتماعی فاصله گرفتن از سیاست های خارج از مدرسه است به احتمال زیاد به کاهش گسترش نه تنها Sars-CoV-2 در میان کودکان نیز کاهش می یابد و گسترش ویروس های دیگر. و ویروس های تنفسی به شدت در ارتباط با حاد آسم و بدتر شدن آپنه انسدادی خواب علائم در کودکان است.

یکی دیگر از شباهت بین آسم و آپنه انسدادی خواب است و ارتباط آنها با مواد حساسیت زا. در طول دوره از مستند, مگر اینکه ساخت ضروری سفر برای کار و یا مدرسه و یا برای دریافت مواد غذایی عمومی (از جمله کودکان) اجازه داده شد در خارج از خانه خود تنها یک بار در روز به مدت یک ساعت به ورزش است. این امر را کاهش قرار گرفتن در معرض خود را به مشترک آلرژن هاي موجود در هوا مانند گرده درخت های قوی باعث آلرژی آسم و تب یونجه. هر دو مثبت و همراه با آپنه انسدادی خواب در کودکان است.

نیز وجود دارد که خوب شواهدی از ارتباط بین آلودگی هوا و آسم و یا آپنه انسدادی خواب. ریز ذرات و گازها مانند نیتروژن دی اکسید (NO2) شناخته شده است باعث التهاب راه های هوایی. به عنوان سفر کاهش یافته است در سطح جهانی در طول همه گیر شده است کاهش قابل توجهی در آلودگی هوا به ویژه در کشورهای صنعتی در سراسر جهان است. داده ها از ناسا نشان می دهد 20 درصد به 30 درصد کاهش در NO2 تولید گازهای گلخانه ای در اروپا بین مارس 2019 و مارس سال 2020 است.

سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد Covid-19 بهداشت عمومی اورژانس از نگرانی های بین المللی در 30 ژانویه سال 2020 است. پس از اشباع پوشش خبری تاکید کرده است که خطرات ناشی از این بیماری است. به عنوان یک پزشک, من آمادگی برای این خطرات اما شگفت زده شده اند توسط برخی از غیر منتظره عواقب ناشی از آن مستند است که به نظر می رسد مربوط به مقیاس وسیعی رفتاری را تغییر دهید.

آیا این اثرات باقی مانده است دیده می شود. تا به حال توجه ما متمرکز بر مهار و از سرایت اما به نظر می رسد وجود دارد دیگر درس را یاد گرفتیم.

Jo-Anne جانسون یک مدرس ارشد در کودک و خانواده, بهداشت در Anglia Ruskin University. این مقاله برای اولین بار به نظر می رسد در گفتگو