روش شناسی آزمایش باند میلگرد- بتونی در نمونه های سازه های گسیل شده

چکیده تقلید از زوال طبیعی در آزمایشات شتاب چالش برانگیز است. یک گزینه جایگزین بسیار مناسب استفاده از نمونه های خراب شده از ساختارهای جداشده است. در این مقاله روشی برای انتخاب و طراحی تست های پیوند و لنگر بین آرماتور و بتن در چنین نمونه ها ، با هدف تهیه اطلاعات عمومی ، هنگام تهیه روشهای ارزیابی سازه ها به طور کلی ، شرح داده شده است. این متدولوژی شامل مراحل زیر است: (1) انتخاب ساختار موجود برای نمونه ها ، (2) انتخاب روش آزمون ، (3) طراحی تنظیم آزمون و (4) طراحی برنامه آزمون. هر مرحله به تفصیل مورد بحث قرار می گیرد و نظرات در مورد ملاحظات و چالش های ناشی از استفاده ویژه از نمونه های سازه های موجود ، بیان شده است. از آنجا که پراکندگی نتایج آزمون به طور معمول بزرگ است ، یک روش تست مناسب باید تعداد زیادی از آزمایشات را با استحکام ، سریع و مقرون به صرفه بودن انجام دهد. توصیه می شود موقعیت نمونه ها در ساختار اصلی را ردیابی کنید ، ترک های را ثبت کنید و همچنین نمونه هایی از میله های بدون رمز را بگیرید. سپس می توان از این موارد برای مرجع در تعیین سطح خوردگی میله های خورنده استفاده کرد. این روش در طراحی سه سری آزمایشی در تیرهای لبه از دو پل مثال زدنی است. دو سری منجر به تنظیم تست های پرتو و دیگری در تست های کشش مستقیم شدند. این روش توصیف شده به شدت برجسته می کند که برای طراحی آزمایش هایی که تولید داده های معتبر هستند ، تحقیقات دقیق لازم است. به دست آوردن داده ها از ساختارهای جداشده ، درک ما از رفتار ساختاری سازه های موجود را بهبود می بخشد و در نتیجه روشهای ارزیابی بهتر را امکان پذیر می سازد. مقدمه قیمت میلگرد ساختارهای موجود سرمایه گذاری عظیمی را نشان می دهد. بر این اساس ، وخامت آنها یک چالش اساسی را ایجاد می کند و توجه بیشتری را به خود جلب می کند. آرماتور فولادی خورنده شایعترین علت خراب شدن بتن آرمه است (بل 2004) و اغلب با مکانیزم های دیگر زوال مانند چرخه انجماد - ذوب ترکیب می شود. وانگ (وانگ و همکاران 2010) اثرات تغییرات آب و هوا را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و نشان داد که از خراب شدن سازه های بتونی پیش بینی می شود که بدتر شود. علاوه بر این ، تقاضا برای ظرفیت حمل بار (مانند پل ها) اغلب با افزایش بار ترافیکی با گذشت زمان شدت می یابد. بنابراین ، روشهای قابل اعتماد برای ارزیابی ظرفیت باربری سازه های موجود ، رو به وخامت ، نیاز فزاینده ای دارد. آرماتور خوردگی از دو طریق بر سازه تأثیر می گذارد: (1) افزایش حجم صدا که می تواند پوشش بتونی را شکسته و پاره کند ، بر پیوند بین آرماتور و بتن اثر می گذارد ، و (2) کاهش سطح و تغییر شکل در میله های تقویت کننده. هر دو ایمنی سازه را کاهش می دهند ، بنابراین درک و کنترل آنها مهم است. در این مقاله به پیوند بین آرماتور و بتن پرداخته شده است. مدل های پیوند موجود تقویت آرمیده براساس آزمایشات روی نمونه های خورده شده مصنوعی توسعه یافته اند. با این حال ، وخامت ناشی از خوردگی طبیعی ، تأثیرات یکسانی بر رفتار ساختاری و زوال خوردگی مصنوعی ندارد. شواهد تجربی یافت شده در ادبیات نشان می دهد که روش های متداول خوردگی ناشی از شتاب (مانند کلرید مخلوط شده ، تکنیک های جریان فعلی و مرطوب / خشک کردن) ممکن است مورفولوژی محصولات خوردگی را به حفره های مختلف تغییر دهد (ورا و همکاران 2009). احتمالاً تأثیرگذارترین عامل میزان خوردگی است (آندراد و همکاران 2002). مطالعه دیگر نشان می دهد که الکتروشیمی در خوردگی ناشی از طبیعی با خوردگی شتاب متفاوت است (آستین و همکاران 2004). علاوه بر این ، اثرات ساختاری یکسان نیست. سیف الله و کلارک (1994) وخیم ترمیم پیوند را برای نمونه هایی که در معرض جریانهای تحت تأثیر قرار گرفته اند نشان دادند. یک مطالعه دیگر ، میزان خوردگی را به عنوان یکی از پارامترهای مهم تأثیرگذار بر نتایج در آزمون پیوند عنوان کرد (Sæther 2011). کاهش زمان از سال به روز دیگر توجیهی قوی برای استفاده از خوردگی ناشی از تسریع در آزمایشگاه ها است. با این حال ، باید هنگام تفسیر نتایج و برون رفت از آنها به شرایط مزرعه ، دقت زیادی کرد.