آهنگ رپ

خلاصه تاریخچه آهنگ رپ

آهنگ رپ ژانری از موسیقی خیابانی است که در دهه 1960 توسط سیاه پوستان آمریکایی در جایی که معمولاً برونکس در نیویورک خوانده می شود و به گتو معروف است ، توسعه یافت.

از آنجا که تبعیض نژادی در آن زمان معمول بود ، جوانان از آهنگ رپ به عنوان سلاحی در مبارزه با نژادپرستی استفاده می کردند ، این سبک تقریباً 60 سال قدمت دارد و توسط سیاه پوستان که به بردگی گرفته می شدند ، استفاده می شد.

در اعتراض به آن جریان برده داری گفته شد. این سبک بازمانده سبکی است که آنها در اعتراض به دولت با شعر استفاده کردند.

درست است که سیاه پوستان به سبک آهنگ رپ در نظر گرفته می شوند ، اما تلاش های آمریکای لاتین برای زنده نگه داشتن آهنگ رپ را نمی توان نادیده گرفت.

البته در جامعه امروز آهنگ رپ فقط مخصوص سیاه پوستان نیست بلکه امروزه به نوعی اعتراض جوانان و نوجوانان تبدیل شده و ملیت را به رسمیت نمی شناسد.

آهنگ رپ به طور خلاصه ، چند کلمه پشت سر هم ، که به سرعت پشت سر هم تلفظ می شوند و قافیه و ریتم ریتم را جریان می دهند ، از ابتدای رپ هستند.

البته تاریخچه اهنگ رپ را فقط با چند جمله نمی توان تعریف کرد

تعریف آهنگ رپ را می توان خیلی ساده و مختصر گفت:

سیاه پوستان آمریکایی در دهه 1970 وقتی مردم سفید پوست تحت فشار و رنگ پوست خود قرار گرفتند به خیابانها آمدند و اعتراض کردند و در اعتراض به سخنان خود قافیه کردند و در اصل CNN شناخته می شدند ولی اولین رپر سفید پوست امینم بوده که به خاطر رنگ پوستش توسط سیاه پوستا مورد تمسخر قرار گرفت.

آهنگ رپ از قلب جوامع غربی سرچشمه می گیرد و هرچه که باشد ، یک محصول وارداتی و آبی است. راستش ، "آهنگ رپ" تند و سرکش است. باید مراقب باشی؛ زیرا این چاقوی برنده هم می تواند اثر ایجاد کند و هم باعث کشته شدن شخص شود!

اشعار آهنگ رپ چندان به اصول شعر و قافیه پایبند نیستند. اما وزن و ترتیب کلمات ، وقتی با صدا و جریان آهنگ رپر ترکیب شود ، حال خاصی را برای شنونده ایجاد می کند. در فرهنگ سیاه پوستان آمریکا ، این گفتگو لغزنده نامیده می شود. از نظر بسیاری ، آنها از نظر فنی شعر ناب نیستند. اما آنها با این سادگی و بی دقتی سعی می کنند معنای دیگری از زندگی اجتماعی که بعد بعدی زندگی مردم در خیابان است را به مخاطبان خود یادآوری کنند. به تعبیری می توان گفت که چارچوب موسیقی خاص که دارای قوانین سختگیرانه و روشنی است ، نقض و از چارچوب آن خارج شده است تا موسیقی در دسترس همه اعضای جامعه باشد.

به طور کلی ، سبک آهنگ رپ ، بدون ورود به جزئیات فنی ، دارای برخی ویژگی های موسیقی و کلامی است که در سالهای اولیه آهنگ رپ بسیار بارزتر بود:

ویژگی های موسیقی سبک آهنگ رپ: عدم رعایت فریم های تعریف شده در موسیقی + انعطاف پذیری بیشتر این موسیقی در مقایسه با سبک های دیگر (تکنیک Merry-Go-Round).
ویژگی های کلامی آهنگ رپ: نقض چارچوب کلی شعر و خلاقیت در شعر + انتقاد (گاهی اوقات با لمس خشونت و فحاشی) + بیان صریح احساسات جوانان ، که بعدا به بازخوانی تلخی از واقعیت های ناشناخته از اجتماعی و اجتماعی تبدیل شد مشکلات اقتصادی طبقات پایین

در حقیقت ، هنرمندان این سبک سعی کردند با استفاده از تمام موالفه های آن اعتراض به اوضاع و شکستن هاله مقدس و سنگین پیرامون خود داشته باشند و در عوض از همه خواستند که با وجود تبلیغات رسانه ای خالی و حرکات رسمی ، مشکلات واقعی مردم را جدی بگیرند. ریتم قوی نشان می دهد که بسیاری از دل های قلبی و عصبانیت مشکلات اجتماعی هستند. ناآگاهی از ساختارهای ترکیب و قافیه نیز به دلیل عدم رضایت فردی از وضعیت موجود و مخالفت با مشکلات تحمیل شده توسط ساختارهای رسمی مدرنیسم به جامعه است. به عبارت دیگر ، خواننده با تمام وجود و با استفاده از تمام ابزارهایی که در اختیار دارد ، هواداران خود را وادار می کند تا باورهای غلط در مورد پیشرفت جامعه را بشکنند و به واقعیت های تلخ و ناشنیده زندگی محرومان توجه کنند.

موسیقی بعنوان یک هنر قابل توجه ، گاه چنان بحث و جدال ایجاد می کند که نظریه های مثبت و منفی را در مورد آن تغییر می دهد. یکی از محبوب ترین سبک های موسیقی ، چه در جهان و چه در ایران ، موسیقی آهنگ رپ است؛ زیرا این یکی از معدود موسیقی هایی است که تلاش می کند خلاق و معتبر باشد. هم از نظر ساختار و هم از نظر محتوا. می توان گفت آهنگ رپ یکی از ژانرهای موسیقی است که سانسور نمی شود و به معنای واقعی کلمه مخاطبان خود را منعکس می کند؛ برخلاف سبک های دیگر. موسیقی آهنگ رپ باعث مسائل و مشکلات اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی می شود.

جامعه هدف موسیقی "آهنگ رپ" عمدتاً نسل جوان هستند. جدا از م attractiveلفه ها و خصوصیات جذاب این نوع موسیقی ، آنچه باعث محبوبیت آهنگ رپ می شود ، نه تنها تنوع ، استقلال ، حقوق و فرصت های مصرف انرژی نیست ، بلکه جوانان امروزی نیز مشاغلی دارند که غم انگیز و دلخراش است. به نظر می رسد این ناگزیر راهی برای بیان آنهاست.

هنر موسیقی در همه سبک ها و شاخه های آن زیباست. صحبت در مورد مشکلات و مشکلات می تواند مفید باشد. البته شادی و نشاط نیز برای زندگی لازم است. هر هنرمند در جهان وظایف مختلفی را در سبک های خود دارد. اما موسیقی آهنگ رپ در یک مقطع با سایر سبک های موسیقی متفاوت است: پرورش و آموزش مردم. من بیشتر به این سال می پردازم.

مهمترین عامل یک آهنگ رپر واقعی ، طرز تفکر ، نگرش و تفکر اوست. در حقیقت آهنگ رپرهای واقعی حاکمان و الگوی زمان خود هستند. همچنین مهم است که آنها از چه تکنیک هایی در متن شعر خود استفاده می کنند یا این متن را می خوانند. اما نگرش و جهان بینی آنها بیش از هر چیز دیگری مهم است. آهنگ رپ می تواند با موسیقی خود به طرفداران خود احساس امیدواری و گاه ناامیدی بدهد. بنابراین برای گوش دادن به موسیقی آهنگ رپ باید به انتخاب آهنگ رپر توجه کنید.

برخی معتقدند که قدمت موسیقی آهنگ رپ به جامائیکا در دهه 1960 برمی گردد. وقتی خوانندگان در مکان های تفریحی به جای صحبت کردن بین خود ترجیح می دهند هنگام پخش موسیقی صحبت کنند. برخی حتی به دوره هایی از دو یا سه قرن پیش اشاره می کنند که بردگان در محافل رقص و آواز خود چیزی شبیه آهنگ رپ می خوانند. با این حال ، موسیقی آهنگ رپ برای اولین بار در دهه 1970 در ایالات متحده به جهان معرفی شد. یعنی وقتی خوانندگان آفریقایی-آمریکایی به دلیل مشکلات مالی نمی توانند در دوره های آموزشی شرکت کنند یا استودیوهای مجهزی برای ضبط آهنگ های خود ایجاد و استفاده کنند. این سیاه پوستان که از تبعیض و فقر خسته شده اند ، اعتراض و عدالت را در ترانه های متزلزل خود گنجانده اند.

اگرچه موسیقی آهنگ رپ در ایالات متحده هنوز لحن تلخی اعتراضی خود را حفظ کرده است ، اما دیگر به موضوعاتی که در ابتدا پرداخته است پرداخته یا حداقل به ندرت بحث می کند. به نظر می رسد دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور ، رهبر جنبش حقوق مدنی آفریقایی-آمریکایی ، در معادله حقوق برابر سیاه پوستان و سفیدپوستان ، حداقل در مورد تجاوزگران به عنف ، به حقیقت پیوسته است. زیرا امروزه محور اصلی موسیقی آهنگ رپ در آمریکا Gangsta Rap و تا حد زیادی Trap است. به عبارت ساده تر ، امروز مضامین اصلی این موسیقی استکبارستیزی و بیان مشکلات اجتماعی مانند فقر ، بیکاری و ... است. سبک گانگستا و ذوزنقه روی بیان مشکلات اجتماعی تمرکز زیادی ندارند.

موسیقی آهنگ رپ با تمام این مفاهیم و حرکات همراه بود و از یک حلقه محدود از سیاه پوستان آمریکایی گرفته تا مکانهایی که جوانان معترض به وضع موجود در جامعه یا دولت بودند وجود داشت. نخست ، سفیدها به همراه خوانندگان سیاه پوست به عنوان آهنگساز و تنظیم کننده آواز می خوانند. به تدریج ، آهنگ رپرهای سفیدپوست نیز چند برابر شدند.