چرا ویکتوریایی بنابراین با وسواس گورستان?

تیاو ویکتوریایی ritualised مرگ است. سیاه عزاداری لباس پوشیده بودند برای تنظیم مدت زمان پس از سوگ طول زمان بسته به نوع رابطه. پس از این خاکستری یا بنفش می شود. جواهرات ساخته شده از مو متوفی و عکس های گرفته شده از جسد با خانواده خود را. پرده در خانه کشیده شد و پس از مرگ و زنگ و درب کوبنده گنگ.

ویکتوریا نگرش به مرگ شد epitomised عمومی عزاداری شاهزاده آلبرت در سال 1861. ملکه ویکتوریا را تسلی علاوه بر کتاب مقدس بود خواندن از آلفرد لرد تنیسون "در سوگ" (1849) یک شعر بلند است که به بررسی موجدار الگوهای از غم و اندوه. ویکتوریا در پاسخ به این شعر نمونه ای ویکتوریا رویکرد به مرگ است که در آن مرده در حال سوگواری و memorialised به جای دیده می شود به عنوان از دست رفته برای همیشه لطفا برای. این مسیحی رویکرد نیز منعکس شده در این گورستان دوره.

از سال 1832 یا سال 1841 گورستان ساخته شد در اطراف لندن برای مقابله با این مشکل رو به رشد از دفن مرده. هولوکاست نادر بود و به عنوان دیده می شود غیر قابل قبول و موجود گورستان بودند سرشار با تابوت اغلب انباشته شده است.

شاید معروف ترین این لندن گورستان است Highgate باز در سال 1839. آن را تبدیل به محل استراحت برای بسیاری از چهره های معروف از جمله نویسنده جورج الیوت شاعر Christina Rossetti و اعضای دیکنز ،

یکی دیگر از گورستان در Brookwood در ساری افتتاح شد در سال 1854 پس از اپیدمی وبا از 1848-9 ضعف سیستم است. آن را در خدمت لندن گورستان راه آهن که فرار قطار از واترلو حمل عزاداران و تابوت. گورستان راه آهن تأکید کلاس محدود طبیعت از مرگ و عزاداری با واگن و اتاق انتظار (که دو برابر به عنوان تشییع جنازه سرو) تقسیم اول و دوم و سوم کلاس.

گورستان ارائه یک فضای مقدس برای خانواده های داغدیده به تأمل در ضرر و زیان خود را. این برخورد میان زندگان و مردگان را فراهم می کند یکی از معروف ترین صحنه در ویکتوریا ادبیات زمانی که جوان ستاره یتیم بازديد گور از خانواده خود را در باز کردن صفحات از چارلز دیکنز آرزوهای بزرگ (1861).

پیپ توضیح می دهد که چگونه تصاویر خود را از خانواده اش تشکیل شد توسط خود tombstones: "شکل حروف بر پدر من به من یک ایده عجیب و غریب است که او یک مربع تنومند, تاریک, مرد با موهای سیاه مجعد است. از شخصیت و به نوبه خود از کتیبه, 'نیز Georgiana از بالا به من کمک کرد یک بچه گانه نتیجه رسیدند که مادر من کک و مریض است."

محل دفن مردگان نیز ثابت می کند یک نقطه عطف برای ستاره آینده. او با تعجب به ظاهر از "ترس مرد", Magwitch که خواسته پیپ را کمک کند. کودک وحشت زده رضایت تغییر این دوره از زندگی خود را در راه او هنوز به طور کامل درک.

این گرایش به واقع قابل توجهی برخورد میان مردگان گسترده در ویکتوریا داستان. در زن در سفید (1860) توسط Wilkie Collins کلیدی برخورد بین قهرمان و گریزان زن در سفید طول می کشد محل در یک قبرستان: "تحت wan وحشی شب نور است و من به ملاقات دوباره با هم در یک قبر بین ما مرده, درباره ما, تنها و بیکس تپه بسته شدن ما دور از هر طرف."

به عنوان قهرمان-راوی اشاره "مادام العمر منافع آن ممکن است قطع و به حالت تعلیق در فرصت بعدی کلمات" او را مضطرب و اضافه کردن درام به یک در حال حاضر زمان ،

به عنوان فضاهای شارژ با احساسات پس از آن در که یکی ممکن است منعکس کننده خود در آینده و همچنین گذشته گورستان ارائه پربار ادبی پس زمینه. توماس هاردی با استفاده از این مفهوم به طور منظم به ویژه در Tess of the d'urbervilles (1891) که در آن مقبره قهرمان قرار اجداد ارائه ناراحت کننده تنظیمات برای چند برخورد با گذشته و حال او منجر به نهایی سقوط.

مرگ نه پایان یک اکثریت ویکتوریایی اما آغاز یک آینده جدید است. به عنوان تنیسون نوشت: در شعر "عبور از نوار": "من امیدوارم که برای دیدن من خلبان چهره به چهره/ وقتی که من crost نوار است."

این اعتقاد در معاد و معراج به بهشت که پایدار عزاداران همراه بود علاقه رو به رشد در seances و معنویت به عنوان یک راه برای ماندن در تماس با مرده و البته این قبرستان در نتیجه برجسته در بسیاری از داستان های ارواح.

حقیقت این است که حتی غریبه ، در سال 1869 بدن الیزابت Siddal نقاش و شاعر بود که توسط رعد و برق در Highgate گورستان برای بازیابی نسخه های خطی از اشعار پرتاب با بدن او توسط او عزادار شوهر قبل از Raphelite هنرمند Dante Gabriel Rossetti. این بود گزارش داد که بدن او کاملا حفظ شده و سرخ مو بود و همچنان در حال رشد و پر تابوت.

کرم خورده نسخ خطی در حال حاضر در کتابخانه و پیشنهاد شده است که Siddal را exhumation الهام برام استوکر در تجسم خود را از لوسی Westenra در دراکولا (1897).

گورستان یک محل که در آن های مختلف دغدغه های بشر دیدار: غم و اندوه از دست دادن, تاریخ, فاجعه و عدم اطمینان به آینده است. در عین حال این داستانی قبرستان برخوردهای حاوی دانه از امید است که در آن شخصیت حرکت می کند از دست دادن به آینده ای روشن تر.

سرنا Trowbridge یک خواننده در ویکتوریا ادبیات در دانشگاه شهر بیرمنگام. این مقاله برای اولین بار به نظر می رسد در گفتگو